چگونه آیات صیام و روزه داری را تحریف کردند!

بشم یهوه الله ال رحمن ال رحیم

بارها دیده شده که فرقه های تشیع و تسنن و کلا آنان که به "قرآن و کتب من قبل" ایمان ندارند با متن مقدس آیات وحی چون ملک شخصی خود رفتار نموده اند. آنان با  حقه های کلامی به ظن خود تلاش می کنند تا معنای کلمات آیات را از موضعش خارج و پیام آیه را تحریف نمایند. اما بحمدلله آیات قرآن کریم با قرآن و کتب من قبل، شرح و تبیین داده شده است و لذا هرگونه برنامه ریزی جهت تحریف پیام آیات وحی، بسان آب در هاون کوبیدن است.

در این یادداشت به بررسی نمونه ای از این تحریفات کلامی می پردازیم که پیرامون صیام و روزه داری شیوع داده شده است. ان شاءالله که بررسی تطبیقی آیات ١٨٣ و ١٨٤ سوره بقره با آیات دیگر قرآن، مجال را برای نورافشانی نص صریح آیات فراخ نماید:

 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿البقرة: ١٨٣﴾

ترجمه: ای کسانیکه ایمان آورده اید، نوشته شد بر شما روزه همانطور که نوشته شد بر افرادی که پیش از شما بودند، باشد که شما تقوا پیشه کنید.

بحث: کسانیکه به قرآن و کتب من قبل ایمان دارند و حق مطالعه تورات مقدس را آنطور که شایسته است ادا کرده اند، مطلع هستند که محور آیۀ فوق چیست و چرا و به استناد به کدامین مضامین کتب عهد عتیق و بویژه تورات مقدس، صیام یا همان روزه مقرر شده است. اما از آنجا که موضوع اصلی این یادداشت آیه بعد است پس بحث را به حاشیه نمی برم و مستقیما به ترجمه آیه بعد می پردازم:

أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۚوَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿البقرة: ١٨٤﴾

ترجمه: روزهایی مقرر، پس هر کس از شما که مریض باشد یا در سفر باشد پس تعدادی از ایام دیگر، و بر افرادی که توان آن را دارند بازخریدی موجود است، اطعام یک بینوا. پس هر کس رغبت به نیکی دارد پس برای او نیکو است و اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است اگر شما بدانید.

بحث: به نکات ذیل از آیه ١٨٤ سوره بقره توجه فرمایید:

1-   مترجمین مذهبی یعنی مترجمین تشیع و تسنن عبارت "و علی الذین یطیقونه" را غلط ترجمه کرده اند. دقت کنید که آیه نفرموده "و علی الذین لا یطیقونه"، یعنی نفرموده بر افرادی که توان آن را ندارند. بلکه فرموده: و بر افرادی که توان آن را دارند. اما مترجمین شیعه و سنی یک "لا" بطور مخفی در ترجمه های خود جاسازی کرده اند و با حربه ای کلامی، عبارت فارسی "طاقت فرسا" را که دلالت بر ناتوانی دارد، به اشتباه در اذهان جا انداخته اند. در حالیکه آیه فرموده: و بر افرادی که توان آن را دارند! و جلوتر برای شما مشخص خواهد شد که منظور توانایی انجام کدام کار است! لیکن برای تفهیم قطعی به بررسی ترکیبات منفی "طاقة" که در آیات دیگر قرآن منعکس شده است بپردازیم تا دیگر ابهامی باقی نماند. لطفا به آیات ذیل دقت فرمایید:

رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ... ﴿البقرة: ٢٨٦﴾

پروردگارا! آنچه توان تحمل آن را نداریم، بر ما مقرّر مدار

قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ... ﴿البقرة: ٢٤٩﴾

گفتند: ما توان جالوت و سپاهش را امروز نداریم

پس ترجمه صحیح آیه ١٨٤ سوره بقره از این قرار است: "و بر افرادی که توان آن را دارند"، نه چیزی غیر! حال توجه شما را به نکته دوم این آیه جلب می نمایم:

2-    واژه فدیه به معنای رهانیدن، آزاد نمودن یا بازخرید کردن فرد از قید یا یک بند می باشد. بر همگان عیان است که آیه ١٨٤ سوره بقره از واژه کفاره استفاده ننموده است بلکه فرموده "فدیة". توجه کنید که دو واژۀ کفاره و فدیه، دو واژه متمایز و منفک قرآنی هستند و فدیه هرگز به معنی کفاره نمی باشد. برای تبیین مستقیم از آیات قرآن اقامه دلیل می نمایم تا قرآن کریم معنی واژه "فدیه" را ارائه نماید:

فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿الحدید: ١٥﴾

پس امروز از شما فدیه ای اخذ نمی گردد و نه از کسانیکه کافر بودند، جایگاه تان آتش است، او قرین شماست و بد جایگاهی است.

توضیح: روز قیامت، انکارکنندگان و کفار با هیچ فدیه ای نمی توانند خود را از آتش، رها، آزاد یا بازخرید نمایند.

فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ .... ﴿البقرة: ١٩٦﴾

و آن کس از شما که بیمار باشد یا به او آزاری از سرش باشد پس فدیه‌ای از روزه یا صدقه یا قربانی.

توضیح: مطابق حکم این آیه، افراد می توانند با فدیه ای بصورت روزه یا صدقه یا قربانی خود را از قید تراشیدن سر، رها، آزاد یا بازخرید نمایند.

پس فدیه به معنی رها کردن، آزاد کردن و بازخریدن یک فرد از قید یا یک بند می باشد و هرگز ربطی به کفاره که در معنی جبران ارتکاب معصیت در آیات دیگر ظاهر شده، ندارد. بار دیگر به ترجمه آیه ١٨٤ سوره بقره برگردیم و با دقتی مضاعف آنرا مطالعه کنیم تا با عملکرد فدیه یا همان بازخرید بیشتر آشنا شویم:

روزهایی مقرر، پس هر کس از شما که مریض باشد یا در سفر باشد پس تعدادی از ایام دیگر، و بر افرادی که توان آن را دارند بازخریدی موجود است، اطعام یک بینوا. پس هر کس رغبت به نیکی دارد پس برای او نیکو است و اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است اگر شما بدانید. ﴿البقرة: ١٨٤﴾

نتیجه یادداشت: ادای صیام یا روزه داری حکمی کاملا اختیاری در قرآن کریم است و چنانچه شخص توان و وسع داشته باشد می تواند بجای ادای صیام، تنها با یک فدیه یعنی اطعام یک بینوا، خود را از قید صیام یا روزه داری در ایام مقرر آزاد، رها و بازخرید نماید! به زبان ساده تر، آیه ١٨٤ سوره بقره فرموده که یا صیام را ادا کنید یا آنکه صیام ایام مقرر را با اطعام یک بینوا معاوضه و فدیه نمایید. پس مومنان مختارند که حسب شاکله و شرایط فردی، یکی از این دو را اجرایی نمایند. دقیقا به همین خاطر است که انتهای آیه می فرماید: و اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است، اگر بدانید! تا کفۀ ترازوی صیام و روزه داری برای راسخون فی العلم، یعنی آنان که به قرآن و کتب من قبل ایمان دارند؛ ثقل و تجلی داشته باشد.

لذا صیام در ماه رمضان یک حکم اختیاری است، نه یک حکم اجباری! و کسانیکه افراد را به بهانه روزه خواری دستگیر می کنند یا حتی جریمه و شلاق می زنند، نه بر اساس آیات قرآن کریم، بلکه بر پایۀ هوای نفس خود عمل نموده اند و روز قیامت کارشان با الله است! چرا که اساسا مجازاتی برای روزه خواری در قرآن کریم وضع نشده است و اینگونه اکاذیب، ساخته و پرداختۀ فرقه های تسنن و تشیع و احادیث و روایات دست نویس آنان می باشد. پس مشخص شد که مطابق آیات قرآن کریم میتوان با اطعام یک بینوا، قید روزه داری در ایام مقرر را از شانه های خود رها و آزاد سازیم، لیکن از منظر قرآن صیام و روزه داری، ثقل و تجلی خاص خود را دارد.

ختم کلام: اگر به فرموده آیه چهارم سوره بقره عمل می کردیم و به "قرآن و کتب من قبل" ایمان می آوردیم و حق تلاوت کتب مقدس را به تدقیق ادا می کردیم، در دام احادیث، روایات، سنن و سیره نویسی خودساختۀ تشیع و تسنن گرفتار نمی شدیم! حقیقتا کمترین سزای پشت گوش انداختن "قرآن و کتب من قبل" آن است که امروز حجج، رمضان، چهار ماه حرام، لیله القدر و لیال عشر شیعه و سنی هیچ موعد معین و مشخصی ندارند و بطور شناور تمام فصول بهار، تابستان، پاییز و زمستان را آزادانه چرخ می زنند! در حالیکه ایام الله، مواعیدی مشخص و مقرر هستند و آنان که حق تلاوت "قرآن و کتب من قبل" را بجا آورده اند، آن ایام را می شناسند. لذا برادرانه به شما توصیه می کنم که دست از "شرک فرقه بازی" بردارید و از منگوله کردن کلام بشر (یعنی احادیث، روایات، تاریخ، سنن، قصه ها و داستانها و شان نزولات مهمل و خودساخته و حتی نظرات بی پایه و اساس شخصی) به متن مقدس قرآن و کتب من قبل اکیدا خودداری کنید تا خشم الله بر شما افروخته نگردد. شاید او به واسطۀ تغییر رویه و بازگشت، ما را از محضر شیطان و آتش دوزخ فدیه رساند. باشد که همه ما فدوی الله شویم. ان شاءالله!

والسلام علی من اتبع الهدی.